Hz. Mevlânâ'nın Kur'ân ve Sünnet'e Bağlılığı

 

Ben, sağ olduğum müddetçe Kur’ân’ın bendesiyim

Ben, Seçilmiş Muhammed’in yolunun toprağıyım

Eğer birisi benden bundan başka söz naklederse

Ben ondan da bîzârım, naklettiği sözlerden de bîzârım.[1]

Bende: Bağlı, kul, hizmetkâr.

Bîzâr: Bıkmış, rahatsız, şikayetçi

Bu dörtlüğü Hasan Âli Yücel’in manzum tercümesi ise şöyledir:[2]

Can tende var oldukça kulum Kur’an’a

Yol toprağıyım Peygamber-i zîşâna

Hakkımda bunun zıddına söz etse biri,

Vay bu söze, vay böyle diyen insana…

***

Bizim mesnevîmiz vahdet dükkânıdır

Onda vahdetten başka ne görürsen o puttur.[3]

[1] Mevlânâ, Rubâîler, çev. Abdülbaki Gölpınarlı, İstanbul 1982, s. 152 (nr. 112); Hz. Mevlânâ’nın Rubâîleri, haz. Şefik Can, Ankara 1990, II, nr. 1311

[2] Ahmet Güner Sayar, Hasan Âli Yücel’in Tasavvufî Dünyası ve Mevlevîliği, İstanbul: Ötüken nşr. 2002, s. 123

[3] Mesnevî, trc. Veled Çelebi, İstanbul 1991, cilt: VI, beyit nr. 1528 

 

 

 

---

Yorumlar - Yorum Yaz

---